Darbe!!!

[cezmik]

Darbe Girişiminde Tuzu Olanlar
Cezmi Koç
Fetullah Terör Örgütünün bildiğimiz kadar 40 yıllık bir geçmişi var.
Bu örgüt ülkemizin bütün kurumlarına, bütün insanlarına, her tarafına el atmış ki, biz henüz yeni uyanıyoruz.
Bu din tüccarları saf insanlarımı kandırarak iyice palazlandı ve en sonunda ülkeyi ele geçirmek için son oyununu oynadılar ama Rabbimin tuzağı onların tuzağından hayırlı çıktı.
Aslında bu olaylardan sonra bir toplumsal olarak bir özeleştiri yapmalıyız.
Bu örgüte zamanında kimler yardım etmedi ki?
Belki de toplumda herkes maddi ve manevi olarak yardım etti.
Kimi himmet vererek, kimi evlatlarını onların okullarına ve kurslarına göndererek ya da ev veya yurtlarında barındırarak, onların yayınlarını alarak, onların televizyonlarını takip ederek, onların mallarını alarak, vs.
Onunla yetinmedik çevremizdeki insanlara onları överek yurtlarına, öğrenci evlerine, okullarına, kurslarına öğrenci göndererek de yardımda bulunuldu.
Bendeniz de şükür olsun ki onların ışık evi dedikleri evlerinde 2-3 ay kaldım. (Şükrediyorum, çünkü daha da fazla olabilirdi.)
Bu 2-3 aylık tecrübem onları tanımama yetti ve arttı.
Evler din sömürüsü yapılarak ev sahiplerinden ucuza kiralanıyor. İçini donatılması ise oranın esnafı tarafından yine din sömürüsüyle yapılıyor.
Evlerde kalan onca talebeden kiranın ve iaşenin üzerinden para topluyorlar.
Bu ışık evlerde elektrik kaçak kullanıyorlardı. Dayandıkları fetva ise İmam-ı Azam’ın “Talebenin bir kese altını olsa fitre ve zekât caizdir” sözü. Bu sözün ne kadar doğru olduğunu bilmiyorum ama o evlerde elektrik hoyratça kullanıyorlardı.
O evlerde akşama kadar videolardan F. Gülen’in vaazları izlettirilerek ve sabahın köründe bir saate yakın risaleler okunarak beyinlere narkoz zerketiliyor.
O evlerde öğrenciler tektip bir insan olarak yetiştiriliyor.
Soru sormak yok, yorum yapmak yok, sorun çıkarmak yok.
Hatta o zaman bile diyorlardı “biz devletin içinde devletiz. Kendi öğretmenlerimizi bile kendi okullarımıza atıyoruz.”
Bunu bizzat kulaklarımla duydum ve hakikaten de istedikleri öğretmenleri Türkiye’de mevcut olan okullarına veya kurslarına atayabiliyorlardı.
Bu öğretmenler de beyinleri narkozlu olduğu için kolayca kabul ediyorlardı.
Bu 2-3 aylık tecrübeden sonra ayrıldım onlardan.
Bu tecrübelerden sonra onlara hep mesafeliydim.
Ama bunlardan tamamen uzaklaşmama, onlardan ciddi boyutta nefret etmeme 28 Şubat olaylarından sonra oldu.
Hiç dik duramadı.
Henüz bu dönemde başörtüsü sorunu yokken, F. Gülen tüm dershanelerdeki kızların başını açmayı emretmişti.
Fütuhat olduğunu o zaman hal ile söylemişti herkese.
Tabir-i caizse F. Gülen, onlara yalakalıkta zirve yaptı.
Hele ki Ecevit’e olan muhabbetlerinin binde birinin Rahmetli Erbakan Hoca’ya olmaması bunların ne kadar münafıkça bir duruş sergilediklerini gördüm.
Bu yaptıkları yalakalık ve omurgasızlıkla İmam-Hatipler kapandığı için okullarına öğrenciler aktı.
Böylelikle bu örgüt 28 Şubattan sonra iyice irileşti.
Tüm iktidarlara eyvallah diyen bu örgüt ne Rahmetli Erbakan Hocamızı sevebildi, ne de Tayyip Bey’i.
Şimdi bu bağlamda sormak istiyorum; niye halkımız bu gerçekleri görmedi ya da geç gördü.
Hakikaten bizler İslam konusu olunca çok hassas davranıyoruz ama düşmanımızı tanımamızda bu hassasiyeti gösteremiyoruz.
Zamanında Ecevit’e oy vererek onlara destek verenlere karşı neden muhabbetimizi kesmedik.
Rahmetli Erbakan Hoca’ya “bırak bu işi yapamadın” diyerek istifa etmesini isterken bu örgütün ne kadar alçak olduğunu anlayamadık.
Başörtüsü fütuhattır diyerek dini ne kadar güzel kullandığını anlayamadık.
Türkçe Olimpiyatları safsatasını çıkartarak bizim milli duygularımızla oynayan bu örgütün ne kadar da düzenli bir hainlik yaptığını kavrayamadık.
Ancak bizim aklımız başımıza 17/25 Aralık olaylarından sonra geldi.
Biz toplum olarak ne kadar basiretsizmişiz.
Keza hükümet olarak da.
Bu olayları kavramamız için başımıza böyle bir musibetin gelmesi mi gerekiyor?
Müslüman uyanık olmalı.
Dostunu ve düşmanını iyi analiz etmeli ve ona göre yolumuzu çizmeliyiz.
Sözümü Rahmetli Prof. Dr. Mahmud Es’ad Coşan Hocamızın şu sözleriyle bitiriyorum;
“Aklını başına topla, şeytanın ordusuna katılma. Râhman’ın safında yerini al. Kime hizmet ettiğini, hangi amaca âlet edildiğini iyi anla. Bozguncuya, yıkıcıya, fitneciye, kâfire, müşrike, münafıka, yar ve yardakçı, destekçi ve yardımcı olma: ülkeni Cezayir’e, Suriye’ye, Filistin’e, Afganistan’a çevirtme.” (Kadın ve Aile Dergisi / Ağustos 1997)